Με την επί γης παρουσία του, ο Άγιος Άνθιμος απάλυνε τον ψυχικό πόνο πολλών ανθρώπων, προσέφερε ελπίδα και χαρά, την υγεία ως λαϊκός Ιατρός σε αρκετούς ασθενείς, την υλική συνδρομή στους πτωχούς, τους πολύτεκνους, τους ξενιτεμένους, τους πρόσφυγες, τους λεπρούς. Με την παρουσία του τώρα πλησίον του θρόνου της μεγαλωσύνης του Θεού διαπορθμεύει τα αιτήματα όσων με πίστη προσκυνούν τα λείψανά του και επικαλούνται την θαυμαστή μεσιτεία του. Πνευματικές αναγεννήσεις γίνονται στο μοναστήρι, οικογένειες στερεώνονται, νέοι επανέρχονται στον δρόμο της κατά Θεόν ζωής, ασθενείς θεραπεύονται, δαιμονιζόμενοι καθαρίζονται, υγιή τέκνα δωρίζονται σε πρώην άτεκνες οικογένειες μέσω της λήψεως των φύλλων της αγιαστικής δάφνης πού φύεται εις το μνήμα του και ούτω λαμβάνουν το όνομα Άνθιμος και Ανθίμη.